Σε περιπτώσεις ξαφνικής απώλειας από οποιαδήποτε μπάντα ενός μουσικού με το ταλέντο και την ευρηματικότητα του μεγάλου Mark Reale, δεν ξέρω αν θα ήταν εύκολη υπόθεση η συνέχιση της παραμονής στο προσκήνιο. Για τους Riot -Riot V πλέον-, μπορούμε όμως να είμαστε σίγουροι. Τα πρώτα πειστήρια ήρθαν με τις ζωντανές εμφανίσεις. Πλέον όμως υπάρχει ένας δίσκος για τον οποίο και εκείνοι σαν δημιουργοί αλλά και εμείς σαν ακροατές μπορούμε να είμαστε περήφανοι.
Θα το πω απλά, συνοπτικά και περιεκτικά. Ότι έχουμε αγαπήσει στους Riot υπάρχει στο Unleash The Fire. Δυναμικό καλοπαιγμένο μελωδικό Power Metal υπό το Riot πρίσμα. Μεγάλες μελωδίες, χαρισματικά lead σημεία και πάθος που περισσεύει. Όπως θα ήθελε και ο Mark. Τόσο στα γρήγορα κομμάτια -πραγματικούς Power Metal δυναμίτες- όσο και στα μελωδικά mid tempo διαμαντάκια η έμπνευση ξεχειλίζει. Η μπάντα ακούγεται δυναμική και παθιασμένη και βάζει τα δυνατά της να αποτίσει φόρο τιμής στον κιθαρίστα που όρισε τον ήχο αυτής της μπάντας χαρίζοντας μας τραγούδια που μόνο ως έπη μπορούν να χαρακτηριστούν.
Μπορώ με σιγουριά να γράψω πως η φωνάρα του Todd Michael Hall είναι από τα μεγάλα -ίσως το μεγαλύτερο συν- για τους Riot V αυτού του δίσκου. Το κιθαριστικό δίδυμο των Lee / Flyntz αποδίδει τα αναμενόμενα και ακόμα παραπάνω οργιάζοντας παθιασμένα σε τραγούδια που κάνουν μεγαλειώδη είσοδο στην λίστα με τα Riot Classics. Και δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι κομμάτια όπως το "Metal Warrior" (απλά δνε μένει τίποτα όρθιο στο πέρασμα του), "Land Of The Rising Sun¨ (μαθήματα μελωδικού Metal), "Take Me Back" (μαθήματα μελωδικού Metal, μέρος 2), "Unleash The Fire" (δυναμίτης) και "Until We Meet Again" (από τα ποιο όμορφα τραγούδια που άκουσα τελευταία, η ένταση και το συναίσθημα ξεχειλίζουν, είναι προφανές το γιατί) δεν είναι τέτοια.
Θα ήταν άδικο να μην γίνει και μια μικρή αναφορά στο ατσάλινο ρυθμικό τείχος των Don Van Stavern και Frank Gilchriest σε μπάσο και τύμπανα. Κάτσε καλά.. οι τύποι παίζουν τις κάλτσες τους και αφήνουν την σφραγίδα τους σε έναν δίσκο που θα μνημονεύεται για καιρό. Εμ, τέτοιες κομματάρες που έχει αυτή η δισκάρα, αποδίδονται καλά μόνο από τέτοιες μουσικάρες....
Και στιχουργικά οι Riot φανατισμένοι θα βρουν την χαρά τους με θέματα και φράσεις που αναδεικνύουν το Riot πνεύμα. Γενικά η μπάντα τιμά και αναδεικνύει την αισθητική που την έχει χαρακτηρίσει όλα αυτά τα χρόνια, μουσικά, στιχουργικά, καλλιτεχνικά -βλέπε ΚΑΙ εξώφυλλο-.
Τι άλλο να γράψει κανείς; Παράδειγμα προς μίμηση τούτη η μπάντα.... Στα δύσκολα βάζει την έμπνευση και το ταλέντο στην πρώτη γραμμή και προχωρώντας μπροστά τιμά την ιστορία της, την στιγμή που διάφοροι άλλοι την «Metal ήρωες» την ξεπουλάνε φτηνιάρικα για μια χούφτα ευρώ.
Χρήστος Παπαδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου